addidit quoque Iob adsumens parabolam suam et dixit
vivit Deus qui abstulit iudicium meum et Omnipotens qui ad
amaritudinem adduxit animam meam
quia donec superest halitus in me et spiritus Dei in
naribus meis
non loquentur labia mea iniquitatem nec lingua mea
meditabitur mendacium
absit a me ut iustos vos esse iudicem donec deficiam non
recedam ab innocentia mea
iustificationem meam quam coepi tenere non deseram nec enim
reprehendit me cor meum in omni vita mea
sit ut impius inimicus meus et adversarius meus quasi
iniquus
quae enim spes est hypocritae si avare rapiat et non
liberet Deus animam eius
numquid clamorem eius Deus audiet cum venerit super illum
angustia
aut poterit in Omnipotente delectari et invocare Deum in
omni tempore
docebo vos per manum Dei quae Omnipotens habeat nec
abscondam
ecce vos omnes nostis et quid sine causa vana loquimini
haec est pars hominis impii apud Deum et hereditas
violentorum quam ab Omnipotente suscipient
si multiplicati fuerint filii eius in gladio erunt et
nepotes eius non saturabuntur pane
qui reliqui fuerint ex eo sepelientur in interitu et
viduae illius non plorabunt
si conportaverit quasi terram argentum et sicut lutum
praeparaverit vestimenta
praeparabit quidem sed iustus vestietur illis et argentum
innocens dividet
aedificavit sicut tinea domum suam et sicut custos fecit
umbraculum
dives cum dormierit nihil secum auferet aperit oculos suos
et nihil inveniet
adprehendit eum quasi aqua inopia nocte opprimet eum
tempestas
tollet eum ventus urens et auferet et velut turbo rapiet
eum de loco suo
et mittet super eum et non parcet de manu eius fugiens
fugiet
stringet super eum manus suas et sibilabit super illum
intuens locum eius
